Resurrection of 20. 000 penguins by a young Mongolian – Монгол залуу 20.000 оцон шувуу "амилуулжээ" – Wiederbelebung von 20.000 Pinguinen durch einen jungen Mongolen

English:

J. Erdenetsetseg

Resurrection of 20. 000 penguins by a young Mongolian

„It is time we light candles to commemorate the many penguins which were slaughtered to make lamp oil.“

Newspaper Unuudur („Today“) Mongolia of 22. December 2015

Antarctic Panorama by OtGO 2015-2016, acryl on canvas, 300 x 900 cm, Berlin. The 300 by 900 cm tall panorama painting consists of 12 equal-sized single paintings, each measuring 150 by 150 cm


The Artist OTGO, who is a resident of Germany, raised his voice against global climate change and brought back to life 20 000 penguins with the stroke of his brush.  He comments on his nine meter broad and three meter tall painting: “Climate change causes the extinction of plant and animal species on earth, as the first victims of human misconduct.  However, the existence of humanity is endangered as well; together with the ice, it too, will melt away.  It pains me to see how nature suffers and my Antarctic-Panorama speaks of this pain.
 
I have largely completed work on this picture, which I started in May 2015.  I had informed myself about climate change rather intensely, but never really intended to paint something like this. The penguins caused me to paint this picture. Their story is so tragic that it can only be depicted in black shades.

In the past two hundred years the population of penguins have decimated dramatically. Statistics tell us that there are only around forty colonies of emperor penguins left worldwide, of which each counts around one hundred to one thousand members.  And so one day I came up with the idea to create another colony of emperor penguins, the forty-first. It would be comprised of 20 000 members.

Humanity has committed great sins against penguins. At the beginning and mid-19th century seals, wales, elephant seals and similar animals were hunted on great scale. The massacres of these animals could almost be compared to the tragedies of the first and second world war. Initially the penguins went unnoticed, for their meat was considered inedible and their skin was too hard for processing. Nevertheless, when man realized that their grease did not congeal, much like that of the common lamp oil, they literally squeezed the poor animals, or they were burned alive for fuel.
The heavy loaded ships carrying thousands of slain seals, wales, etc. consumed vast amounts of coal. Not only was this very expensive, but the coal-fired ships were also much too slow. Firing the furnaces with penguins, not only provided good fuel, but also saved coal. Officers and sailors reported that they burned around 700 animals per day on their ships. One of these reports reads: “The penguins cause a lot of clamor anyway. Whenever we threw one of them into the fire alive, it screamed miserably for about a quarter of an hour until it was dead. Then we threw the next one into the furnace.“
It got even worse when someone came up with the idea to use penguin grease as lamp oil. The Macquarie-Islands mainly processed royal penguins. A royal penguin could deliver 250g of grease. 4.000 animals delivered a ton of grease, which was traded at eight-teen pounds sterling only. As one of the reports reveals the poor animals were driven over a ramp screaming miserably and fell into a cauldron of boiling oil. This is where they were boiled alive. According to reports, this is how 4.000 to 6.000 penguins were used daily. The animals added up to around 150.000 per season for a period of 70 years.  Faced with these numbers we realize the measure of human wrongdoing. Eventually, animal rights activists put an end to these cruelties and the factory was closed in 1918.

Antarctic Panorama by OtGO 2015-2016, acryl on canvas, 300 x 900 cm, Berlin. The 300 by 900 cm tall panorama painting consists of 12 equal-sized single paintings, each measuring 150 by 150 cm

This is the true history of penguins which were doomed to light up our dark Europe –as living torches so to say. Like it or not, these animals arouse compassion, one feels the need to help them, do something for them.  The Antarctic-Panorama was created out of this deep compassion. Today, I was invited to a conversation with the Ms. S. Oyuun, a member of the Mongolian parliament.  We will discuss how artists can be heard in the struggle against climate change through their medium of art. I still remember the day when I first read about the fate of the penguins. I was captured by their story and when I suddenly heard some kind of noise behind me I got terribly scared. It was then when I realized that I was crying. I was haunted by nightmares for three nights. It is really such a terribly sad story, the fate of the penguins.”

Translation from German to English by Elisa Kohl-Garrity

Mongolian:

Ж.Эрдэнэцэцэг

Монгол залуу 20.000 оцон шувуу "амилуулжээ"

- Лааны тос болсон оцон шувуудад зул өргөх ёстой -


ЭКОЛОГИ - эко хүн (Өнөөдөр сонин, 2015 оны арванхоёрдугаар сарын 22)

Германд амьдарч, уран бүтээлээ туурвидаг зураач OTGO дэлхийн дулаарлын эсрэг дуу хоолойгоо нэгтгэн 20.000 оцон шувуу г бийр будгаар амилуулжээ. Уртаашаа ес, өндрөөрөө гурван метр хэмжээтэй том  хэмжээний бүтээлийнхээ талаар тэрбээр "Дэлхийн дулаарлын улмаас хүн төрөлхтөн аажмаар хайлан урсаж байна. Хүний буруутай үйл ажиллагаанаас болж амьтад байгаль маань хамгийн түрүүнд золиослогдон, үгүй болж байгаад сэтгэл эмзэглэдэг Өнгөрсөн тавдугаар сараас эхэлсэн эл бүтээлээ ерөнхийд нь гараас гаргасан. Энэ зургаа зурахаас өмнө би нилээд судалгаа хийсэн. Тэгээд би ийм юм хийе гэсэн юм биш, оцон шувуу намайг зурахад хүргэсэн гэж боддог.

Antarctic Panorama by OtGO 2015-2016, acryl on canvas, 300 x 900 cm, Berlin. The 300 by 900 cm tall panorama painting consists of 12 equal-sized single paintings, each measuring 150 by 150 cm

Юу гэхээр, сүүлийн 200 жил оцон шувуу хэмээх амьтны тоо толгой нь тогтмол буурсаар ирсэн, дан хар өнгөөр илэрхийлэгдэх эмгэнэлтэй түүхтэй юм билээ. Өдгөө дэлхийн хэмжээнд хаан оцон шувууны 40 бүл бий гэсэн статсистик бий. Нэг бүл нь хэдэн зуугаас хэдэн мянган гишүүнтэй, тэгээд би 41 дэх бүлийг бий болгохыг зорьсон.
Хүн төрөлхтөн оцон шувууны өмнө үнэхээр нүгэлтэй юм билээ. Далайн хав, халим, далайн заан зэрэг амьтдыг бөөнөөр нь агнаж байсан 19-р зууны эхэн, дунд үеийг жинхэнэ аймшиг гэнэ. Дэлхийн 1, 2-р дайны үеийн эмгэнэлтэй бараг зүйрлэхээр. Тэр үед эхэндээ оцон шувууг амт муутай, арьс нь хэт хатуу гээд тоодоггүй байж л дээ. Гэтэл өөх нь царцдаггүй, лааны тос шиг их өвөрмөц байдгийг мэдээд хөөрхийсийг амьдаар нь түлш болгож эхэлсэн байдаг. Юу гэхээр хэдэн мянгаар нь алсан далайн хав, халим зэргийг ачсан онгоц нь асар их нүүрс хэрэглэхэд хүрч. Тэгээд зогссонгүй онгоцыг хөдөлгөж хүчрэхгүй болгожээ. Тэгэхээр нь зуухандаа амьд оцон шувуу хийчихээр гал сайн асахын зэрэгцээ түлшинд нь хэмнэлттэй байж л дээ. Өдөрт дунджаар 700 амьтныг тэгж зуухандаа өрдөж байсан тухай усан онгоцны ахмад, усан цэргүүд нь тэмэдэглэн үлдээжээ. "Оцон шувуу угаас их орилоо. Амьдаараа шатаж байхдаа 15 минут хэртэй аймшигтай орилж байгаад амь тавьдаг. Тэгэхээр дараагийнхыг нь зуух руу шиддэг байлаа" гэж бичсэн байдаг."

Энэ түүхийг бөөнөөр нь хөнөөсөн гэж үздэггүй юм байна. Үүнээс аймаар нь оцон шувууны тосыг лаанд ашиглах санааг нэг нөхөр бодож олжээ. Нэг шувуунаас 250 гр тос гаргаж авдаг байж. Ингэхдээ мөн л нөгөөх хөөрхийсийг амьдаар нь чарлуулж, чанаж, тосыг нь авдаг тогоо шиг юм хийсэн гэдэг. Ингээд өдөрт 15.000 амьтныг чанадаг байсан гэхээр энэ шувууны өмнө хүн төрлөхтөн өртэй байгаа биз. 4000-ын аминд хүрч байж нэг тонн тос авдаг. Тэр нь тухайн үедээ зөвхөн 18 фүнт стерлингээр үнэлэгддэг байж. Тэр лааны үйлдвэр 70 жил ажилласан гэхээр ямаргуу хэмжээний аллага үйлдсэн байх вэ. Амьтны эрх хамгаалагчдын тэмцлийн дүнд тийм харгислалыг зогсоож, үйлдвэрийг хаасан түүхтэй юм билээ. Оцон шувуу харанхуй Европыг гэрэлтүүлж, зулын гол болж байсан бодит түүх ийм. Тэгэхээр эл амьтныг хайрлахгүй, өмөөрөхгүй байх аргагүй. Ийм л сэтгэлээр бүтсэн зураг даа, миний "Антарктика панорама". Өнөөдөр (өчигдөр) УИХ-ын гишүүн С.Оюунтай уулзаж дэлхийн дулаарлын эсрэг болон урлагаар дамжуулан хэрхэн дуу хоолойгоо нэгтгэх талаар ярилцана.

Энэ бүх түүхийг уншиж байтал ард нэгэн чимээ гарахад би их цочиж айсан. Тэгээд өөрийгөө уйлж байгааг бас анзаарсан. Орондоо орж хэвтэхэд хүртэл хэд хоног чихүүдэстэй байсан. Гурван хоног дараалан хар дарж зүүдэлсэн. Үнэхээр өрөвдмөөр хэмээсэн юм.


Antarctic Panorama by OtGO 2015-2016, acryl on canvas, 300 x 900 cm, Berlin. The 300 by 900 cm tall panorama painting consists of 12 equal-sized single paintings, each measuring 150 by 150 cm

German:

J. Erdenetsetseg

Wiederbelebung von 20.000 Pinguinen durch einen jungen Mongolen

„Es ist Zeit, Kerzen anzuzünden im Gedenken an die vielen Pinguine, die zu Lampenöl verarbeitet wurden.“ 


Die Zeitung Unuudur („Heute“) vom 22. Dez. 2015 in Ulaanbaatar, Mongolei

Der in Deutschland lebende Künstler OTGO erhebt seine Stimme im Kampf gegen den globalen Klimawandel, indem er mit Pinsel und Farbe 20.000 Pinguine zu neuem Leben erweckt. Sein neun Meter breites und drei Meter hohes Gemälde kommentiert er mit folgenden Worten: „Der Klimawandel führt dazu, dass Pflanzen- und Tierarten aussterben, von der Erde verschwinden als erste Opfer menschlichen Fehlverhaltens. Doch die Menschheit ist in ihrer Existenz ebenfalls bedroht; mit dem Eis wird auch sie nach und nach fortschmelzen. Mich schmerzt es zu sehen, wie die Natur leidet, und von diesem Schmerz spricht mein Antarktis-Panorama.
 
Die Arbeit an diesem Bild, das ich im Mai 2015 begonnen habe, ist im Wesentlichen abgeschlossen. Zuvor hatte ich mich ziemlich intensiv mit dem Thema Klimawandel beschäftigt, hatte aber nicht unbedingt vor, so etwas zu malen. Dann waren es die Pinguine, die mich dazu brachten. Ihre Geschichte ist so tragisch, dass sie sich nur in schwarzen Tönen darstellen lässt.

Antarctic Panorama by OtGO 2015-2016, acryl on canvas, 300 x 900 cm, Berlin. The 300 by 900 cm tall panorama painting consists of 12 equal-sized single paintings, each measuring 150 by 150 cm


Die Pinguinbestände sind in den letzten zweihundert Jahren immer stark zurückgegangen. Die Statistik besagt, dass es von den Kaiserpinguinen heute weltweit nur noch vierzig Kolonien gibt, von denen jede einige Hundert bis einige Tausend Mitglieder zählt. Und so kam ich eines Tages auf die Idee, eine weitere Kolonie Kaiserpinguine zu erschaffen, die einundvierzigste. Sie sollte 20.000 Mitglieder haben. 

Die Menschheit hat sich an den Pinguinen schwer versündigt. Anfang und Mitte des 19. Jahrhunderts wurden massenhaft Seehunde, Wale, Seeelefanten und ähnliche Tiere gejagt. Es gab Massaker, die sich beinahe mit den Tragödien des ersten und des zweiten Weltkriegs vergleichen lassen. Die Pinguine blieben zunächst unbeachtet, denn ihr Fleisch galt als ungenießbar und ihre Haut als zu hart für eine Bearbeitung. Als man aber herausfand, dass das Fett der Pinguine nicht erstarrte, eine Eigenschaft, die auch das damals gebräuchliche Lampenöl auszeichnete, begann man, die armen Tiere – im wahrsten Sinne des Wortes – auszupressen. Oder man verwendete sie lebendigen Leibes als Brennstoff.

Die mit Tausenden erlegter Seehunde, Wale usw. schwer beladenen Schiffeverbrauchten gewaltige Mengen von Kohle. Das war nicht nur teuer, die mit Kohle beheizten Schiffe waren auch zu langsam. Wenn man also die Öfen mit lebenden Pinguinen heizte, hatte man einen guten Brennstoff und sparte gleichzeitig Kohle. Offiziere und Matrosen jener Zeit berichteten, dass auf ihrem Schiff im Durchschnitt 700 Tiere pro Tag verheizt wurden. In einem solchen Bericht heißt es: 'Die Pinguine machen ohnehin viel Geschrei. Wenn wir einen, der noch lebte, ins Feuer warfen, schrie er ungefähr eine Viertelstunde gottsjämmerlich, bis er tot war. Dann warfen wir den nächsten in den Ofen.'

Noch schlimmer wurde es, als irgendjemand auf den Gedanken kam, Pinguinfett als Lampenöl zu nutzen. Auf den Macquarie-Inseln wurden vor allem Haubenpinguine verarbeitet. Aus einem Haubenpinguin konnte man 250 g Fett gewinnen. 4.000 Tiere ergaben eine Tonne Fett, gehandelt zu nur achtzehn Pfund Sterling. Wie aus einem Bericht hervorgeht, wurden die armen Tiere, jämmerlich schreiend, über eine Rampe getrieben, von wo aus sie in einen Kessel mit siedendem Öl fielen. Dort wurden sie lebend gekocht. Berichten zufolge wurden auf diese Weise täglich 4.000 – 6.000 Pinguine verarbeitet. In einer Saison waren es rund 150.000, und das siebzig Jahre lang. Angesichts solcher Zahlen begreift man das Ausmaß menschlicher Schuld gegenüber diesen Tieren. Tierschützer erreichten schließlich, dass diesen Grausamkeiten ein Ende bereitet und die Fabrik 1918 geschlossen wurde.

Das ist die wahre Geschichte der Pinguine, die dazu verurteilt wurden, das dunkle Europa zu beleuchten – als lebende Fackeln gewissermaßen. Ob man will oder nicht, man bekommt Mitleid mit diesen Tieren, man möchte ihnen helfen, etwas für sie tun. Aus diesem Gefühl heraus entstand das Antarktis-Panorama, mein Pinguin-Bild. Heute bin ich zu einem Gespräch mit Frau S. Oyuun eingeladen, die Mitglied des mongolischen Parlaments ist. Es geht darum, wie sich Künstler mit den Mitteln ihrer Kunst im Kampf gegen den Klimawandel in der Welt Gehör verschaffen können. Ich erinnere mich gut an den Tag, an dem ich zum ersten Mal etwas über das Schicksal der Pinguine las. Ich war wie gebannt, und als ich plötzlich hinter mir ein Geräusch hörte, erschrak ich furchtbar. Da erst wurde mir bewusst, dass ich weinte. Ich hatte drei Nächte lang Albträume. Es ist wirklich eine traurige Geschichte, das mit den Pinguinen.“

Aus dem Mongolischen übersetzt von Renate Bauwe


Antarctic Panorama by OtGO 2015-2016, acryl on canvas, 300 x 900 cm, Berlin. The 300 by 900 cm tall panorama painting consists of 12 equal-sized single paintings, each measuring 150 by 150 cm

 OtGO Otgonbayar Ershuu                                         English  German  Mongolian    Contact