Алтан улс
Алтан улсыг (1115–1234) Манж үндэстний өвөг дээдэс болох Жүрчидүүд 12-р зууны эхээр Хойд Хятадын нутагт үүсгэн байгуулжээ. Өмнө Хятадад оршиж байсан Сүн улстай олон жилийн турш дайсагнаж байсан. 1211 онд Чингис хаан Алтан улс руу аян дайн хийж эхэлснийг 1234 онд түүний хүү Өгөдэй хаан амжилттай дуусгаснаар Алтан улс мөхжээ. 

Цагаан хэрэм 
Цагаан хэрэм (Англи хэл:Great Wall of China; Хятад хэл:长城 "урт хот") нь МЭӨ 6-р зуунаас МЭ 16-р зууны хооронд барьж, сэргээн засварлаж, ашиглаж байсан чулуу болон шавраар барьсан хэрэм юм. Уг хэрмийг Хятадын хаант улсууд умард зүгийн нүүдэлчид буюу Хүннү болон бусад монгол овгийн нүүдэлчдээс хамгаалах зорилгоор барьсан байна. Анх уг хэрэм нь тус тусдаа салангид хэрэмүүд байсныг Хятадын анхны нэгдсэн Цин гүрнийг байгуулсан Цинши хуандий МЭӨ 220-200 оны хооронд нэгтгэж барьжээ. Манж Чин улсын Энх амгалан хаан цагаан хэрмийг хамгаалалтын өртөг ихтэй, мөн найдваргүй бэхлэлт гэж үзэн цаашид засаж сэлбэх ажлыг зогсоосон байна. 1980-аад оноос эхлэн уг хэрмийг дахин шинэчлэн засаж, сэргээн босгож байна.
Цагаан хэрэм нь ойролцоогоор 6,700 км урттай. Уг хэрмийг Өвөр Монголын өмнө талаар, зүүнээс баруун тийш барьсан байна. Хятадын Мин улсын үед уг хэрмийг сая гаруй цэрэг хамгаалж байв. Уг хэрмийг барих явцад 2-3 сая хүн нас барсан гэж тооцдог байна. 

Манж Чин улс 
Манж Чин улс нь 1644 оноос 1911 он хүртэл Хятад, Монголыг захирсан улс юм. Түүнийг Манж хэлэнд Дайчин гүрэн, Нанхиад хэлэнд Их Чин буюу Да Чин (大清) гэдэг байжээ.
Энэ улс нь анхандаа Монголын Хойд Юань гүрэн, Нанхиадын Мин улсын тэмцлийг ашиглан гарч ирсэн нүүдэлчин ардын улс байсан боловч анхны жилүүдээсээ эхлэн хятаджсан байна. 

Нэр 
Улсын албан ёсны нэр нь "Их Чин" гүрэн. Анхандаа Монголчуудын дунд Хүндэлэлт Хаан хэмээн алдаршсан Нурхачи баатарын удирдлаган дор "Хожуу Алтан Улс" гэж нэрлэгдэж байсан боловч хүү Абахай Хун Тайжийн үеэс Монгол, Манж, Нанхиад хэлэнд ижил утгаар хэрэглэгдэх "Чин" гэдэг үгээр улсаа нэрийдэх болжээ. Их Чин гэхийг Нанхиад хэлэнд Да Чин (大清) гэх ба үүнийг сунжруулан мөн загвар имиджтэйгээр Дайчин гүрэн гэх болжээ. 

Түүх: Үүсэл 
Нурхач баатар (1575-1626) манж аймгуудыг 1616 онд нэгтгээд Монголын Лигдэн хаанд захидал илгээж, нийтийн дайсан Мин улсын эсрэг хамтарч дайтахыг санал болгосноор Манж Чин улсын түүх эхэлнэ. Лигдэн урьд нь Мин улсыг удаа дараа довтолж, Мин улс Лигдэнг алт мөнгөөр хахуульдсан тул дахин Хятадтай байлдахыг сонирхохгүй байлаа. Мөн Нурхачийг өөртэй нь тэгш зиндаанд харьцсанд дургүйцэж, хамтарч ажиллахаас татгалзсан байна. Тэр ч байтугай 1618 онд Мин улстай холбоо тогтоон Манжтай байлдаад ялагджээ. Тэр цагаас Нурхач Өвөр Халхын тайж нарыг өөртөө татаж сэтгэлийг нь урвуулах болжээ. Чингис хаан "Бусдын сэтгэлийг эзэл, сэтгэлийг нь эзэлсэн байхад бие нь хаа одох" хэмээн сургаж байсан лугаа адил Нурхач баатар "Дайснаа зочин болгоё, зочноо нөхөр болгоё" гэж ярьдаг байв.
Тэгсээр Хорчин, Горлос зэрэг аймгийн тайж нар, мөн Өвөр Халхын тайж нар Нурхачтай холбоотон болж, Лигдэн хаан ганцаарджээ. Өвөр Халхын тайж нар Манжтай холбоо тогтоохдоо Мин улсын эсрэг хамтарч байлдана гэж тангарагласан боловч 1622 онд Лигдэний эсрэг байлдаж ухраасан байна. 1623 онд Лигдэн Өвөр Монголын Түмэд, Ордос зэрэг нутгуудыг Манжаас өрсөн өөртөө нэгтгэсэн байна.
1626 онд Нурхачийг Абахай хаан (1592-1643) залгамжилж, Лигдэнг өөрийн талд оруулахаар чармайж байв. Лигдэн хаан 1631 онд Манжийн эсрэг дайтан эхэлж, нутагт нь гүн давшин орсон боловч 1634 онд Манж ба түүний холбоотон монгол тайж нарын цэргийн нэгдсэн хүчинд цохигдож, Хөх нуурын (одоогийн БНХАУ-ын Цинхай муж) зүг ухарч яваад өвчнөөр нас барав. Манжууд Хөх хотыг эзэлж, 1636 онд Манжийн Абахай хаан өөрийгөө бүх Монголын хаан өргөмжилж, eлсаа "Чин улс" хэмээн нэрлэжээ.
Манжууд Өвөр Монголын цэргийн хүчинд дулдуйдан 1640 онд Бээжинг авч, Мин улсыг мөхөөн, Хятадыг эзэлсэн юм. 1670 онд Манжийн Энх Амгалан хаан Хөх нуурыг эзэлжээ. 1646-1675 онуудад Өвөр Монголд Сүнидийн Тэнгис тайж, Лигдэний хүү Эрх Хонгор, ач Абунай, гуч Бүрни ван нар Манжийн эсрэг боссон боловч дарагдсан байна.
Манжийн хаад эхэн үедээ монгол хаадын удмын охидоос хатан буулгадаг байв. Тиймээс Энх Амгалан хаан тэргүүтэн манжийн хаад өөрсдийгөө басхүү Юан улсын хаадын залгамжлагчид гэж үзэж байв.

Мандалт Манж улс 
Энх-Амгалан хааны үеэс цэцэглэн мандаж Тэнгэрийг тэтгэгч хааны үе хүртэл үргэлжилсэн юм.

Уналт
Манж Чин улсын засаг төрөөс манж хэл, соёлыг хадгалан авч үлдэх бодлого явуулж байсан авч нэгэнт хүрээлэн буй нанхиад угсаатны хэл, ёс, заншилд аажим аажмаар автсаар, 19-р зуун болоход Манжийн хааны ордонд ч манжаар ярилцах нь ховор болжээ. Гэвч Чин улсыг мөхөх хүртэл манж бичгийн хэл албан хэрэгт хэрэглэгдсээр байсан юм. Манж улсын сүүлийн хаан Хэвт Ёс хоёрхон настайдаа хаан эзэн өргөмжлөгдсөн боловч эх хатан төрийн хэргийг барьж байлаа. 20-р зууны эхнээс Сунь Ят Сен мэтийн Хятадын үндэсний үзэлтнүүд манж нарыг харийн булаан эзлэгчид гэдгийг нь тунхаглаж байв. Гэвч Хятадын хувьсгал ялж, бүгд найрамдах улс байгуулмагцаа манжуудыг хятадын бүрэлдэхүүнд оруулах эрх ашгийн үүднээс тэднийг харийн түрэмгийлэгчид хэмээн тунхаглахаа зогсоож, өөрсдийн нэг хэсэг мэтээр сурталдах болжээ.

Манж үндэстэн
Манж үндэстэн бол Хянганы нурууны зүүн этгээдэд орших нүүдэлчин ард түмэн байсан бөгөөд Монгол, Түрэг угсаатнуудтай гарал үүсэл нэгтэй, ахуй амьдрал төсөөтэй үндэстэн байсан билээ. 1599 онд Нурхач баатар монгол бичгийг манж хэлэнд тохируулан хэрэглэх зарлиг буулгаснаар, монгол бичиг Манж Чин улсын төрийн бичиг болсон юм. Гадаадын түүхчид Монголыг "Манж-Хятадын дарлалд байсан", зарим нь бүр "Хятадын эрхшээлд байсан" мэтээр бичдэг нь ташимгай, манж, хятад хоёрыг ялгаж чадаагүйнх юм. Монгол огт Хятадын эрхшээлд байгаагүй, харин Хятад өөрөө Манжийн эрхшээлд 250 жил нухлагдсан билээ. Манжийн Абахай хаан 1636 онд Монголын хаан ширээнд суусан нь эртнээс нааш Монгол нутагт монгол, түрэг угсаатнууд ээлжлэн ноёрхож байсан лугаа адил, энэ удаа ч нүүдэлчин Манж угсаатан нүүдэлчдийг манлайлж, их улсыг байгуулах нэгэн цаг тохиосных юм.